Prof. dr. Peter Muris

Biografie

Professor Peter Muris is als hoogleraar Ontwikkelingspsychopathologie werkzaam bij de afdeling Klinische Psychologische Wetenschappen van de Faculteit Psychologie en Neurowetenschappen van de Universiteit Maastricht. Na het afronden van een master Mental Health Sciences (Klinische Psychologie) aan de Universiteit Maastricht, deed hij promotieonderzoek naar copingstijlen en angst aan de Universiteit van Amsterdam. Muris keerde terug naar Maastricht als docent en onderzoeker en voltooide in die tijd zijn klinische opleiding tot cognitief gedragstherapeut en gezondheidspsycholoog. In 2004 werd hij benoemd tot hoogleraar Klinische Psychologie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. In 2011 aanvaardde hij zijn huidige hoogleraarschap aan de Universiteit Maastricht dat hij combineert met klinisch werk bij Youz-Maastricht (Parnassia Groep). Zijn onderzoek past binnen de traditie van de experimentele psychopathologie en richt zich voornamelijk op abnormaal gedrag bij kinderen en adolescenten. Muris is een productief auteur van bijna 500 wetenschappelijke papers en boekhoofdstukken. Hij schreef ook een aantal boeken over angst bij kinderen en jongeren en werkte mee aan de ontwikkeling van tests zoals de Nerderlandse Screen for Child Anxiety Related Emotional Disorders (SCARED).

Samenvatting presentatie

Hikikomori: jonge kluizenaars

Jonge mensen die zich volledig uit de samenleving terugtrekken, niet meer naar school of werk gaan – maar zich thuis afzonderen. In Japan is dit een welbekend verschijnsel en heeft het zelfs een naam: hikikomori. Ook in ons land komen deze jonge kluizenaars steeds vaker voor. Deze presentatie is gericht op de oorsprong van extreem terugtrekkingsgedrag bij jongeren en geeft inzicht in relevante etiologische factoren, zoals afwijkende hersenprocessen, temperament, psychiatrische aandoeningen, ongustige gezinsfactoren, opvoeding, negatieve ervaringen met leeftijdsgenoten, maatschappelijke druk en overmatig internet- en digitaal mediagebruik, die allemaal kunnen worden geplaatst in een ontwikkelingspsychopathologisch model. Mogelijke interventies voor jongeren met hikikomori worden besproken en een richtlijn voor de (tijdsvolgorde van) verschillende componenten in een dergelijke behandeling wordt gegeven.